قطع موضوعی تمام موضوعقطع ماخوذ در موضوع، به عنوان تمام ملاک برای حکم شرعی را قطع موضوعی تمام موضوع گویند. ۱ - تعریفقطع موضوعی تمام موضوع، مقابل قطع موضوعی جزء موضوع بوده و عبارت است از قطعی که شارع یا مولا وجود آن را تمام ملاک برای تعلق حکم به موضوع قرار داده است؛ یعنی هر گاه چنین قطعی وجود داشت، حکم به موضوع تعلق می‌گیرد، وگرنه حکم بر موضوع بار نمی‌شود؛ مثل آن که مولا بگوید: «اذا قطعت بوجوب صلاة الجمعة، یجب علیک التصدق» که وجود قطع به وجوب نماز جمعه، تمام موضوع برای حکم وجوب تصدق است چه نماز جمعه، در واقع واجب باشد چه نباشد و چون موضوع علت برای وجود حکم است، هرگاه موضوع محقق شد حکم نیز که معلول آن است محقق می‌شود. [۱]
مبادی فقه و اصول، فیض، علیرضا، ج۲، ص۲۵۲.
[۲]
کفایة الاصول، فاضل لنکرانی، محمد، ج۴، ص (۸۱-۸۰).
۲ - پانویس
۳ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۴۳، برگرفته از مقاله «قطع موضوعی تمام موضوع». رده‌های این صفحه : قطع موضوعی
|